Γιατί η ΑΕΛ δεν είναι επαρχιακή ομάδα

Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε από μέλος του Athens Club, σε φόρουμ της ΑΕΛ, στις 23/2/2006

Είναι μεγάλο λάθος να θεωρούμε ότι ανήκουμε στην επαρχία. Ποδοσφαιρικώς μιλώντας, το τρίγωνο δεν είναι «Αθήνα – Θεσ/νίκη – Επαρχία» όπως πολλοί θέλουν να νομίζουμε! Είναι «Μεγάλα Αστικά Κέντρα – Λάρισα – Επαρχία»! Στην πρώτη κατηγορία (μεγάλα αστικά κέντρα) ανήκουν οι «μεγάλες» ομάδες Αθήνας και θεσ/νικης. Δεν υπάρχει λόγος να τις διαχωρίζουμε αφού αποτελούν το κατεστημένο (Νότου και Βορρά!). Ας μην πέφτουμε στην παγίδα των «βορείων»! Κατεστημένο δεν είναι μόνο η Αθήνα… Κατεστημένο δεν είναι μόνο η Αθήνα… (δεν έγινε λάθος, επίτηδες το έγραψα δύο φορές για να εμπεδωθεί καλύτερα)! Στην τρίτη κατηγορία (επαρχία) ανήκουν όλες οι επαρχιακές ομάδες πλην της ΑΕΛ. Για ποιο λόγο να ανήκει και η ΑΕΛ εκεί? Τι κοινό έχει με αυτές? Κανένα απολύτως. Περισσότερα κοινά έχει με τις «μεγάλες» παρά με τις ανύπαρκτες επαρχιακές. Δεν μιλάμε γεωγραφικά ή πολιτιστικά, μιλάμε ποδοσφαιρικά. Δεν έχουμε τίποτα κοινό με το επαρχιακό ποδόσφαιρο. Ειναι σαν να πιστεύουμε ότι ο οσφπ και ο παο έχουν σχέση με το ελληνικό ποδόσφαιρο. Είναι ανόητο να το πιστεύουμε αυτό. Το επίπεδο αυτών των δύο συλλόγων είναι έτη φωτός μπροστά σε σχέση με το επίπεδο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Έτσι και η ΑΕΛ είναι έτη φωτός μπροστά σε σχέση με το επαρχιακό ποδόσφαιρο. Η ΑΕΛ λοιπόν ανήκει στην δεύτερη κατηγορία (Λάρισα). Σε αυτήν την κατηγορία δεν ανήκει κανείς άλλος, δηλαδή είμαστε μια κατηγορία μόνοι μας. Απέχουμε ΠΟΛΥ απο τις «μεγάλες» ομάδες αλλά ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ απο τις επαρχιακές. Είμαστε μακριά από το όριο εκείνο που χαρακτηρίζει μια ομάδα μεγάλη, αλλά είμαστε πολύ πιο μακριά από εκείνο που χαρακτηρίζει μια ομάδα «επαρχιακή».
Οι ομάδες κατηγοριοποιούνται με βάση το ειδικό βάρος της φανέλας και όχι της τοποθεσίας της πόλης που προέρχονται. Όταν ας πούμε παίζαμε στην Β’ και στη Γ’ δεν είμασταν ομάδα Β’ ή Γ’ Εθνικής! Είμασταν πάντα ομάδα Α’ Εθνικής απλά λόγω των γνωστών προβλημάτων έτυχε να αγωνιστούμε σε αυτές τις κατηγορίες. Το γεγονός ότι παίξαμε στην ίδια κατηγορία με έναν θρασύβουλο δεν σημαίνει ότι εξισωθήκαμε έστω και για μια στιγμή μαζί του. Πάντα η φανέλα μας ήταν και θα είναι πιο βαριά.
Παραδείγματα: Με ποιον θα μπορούσατε να καθήσετε και να μιλήσετε πχ για ιστορίες από εκδρομές με την ομάδα? Με έναν αθηναίο γαβροβάζελο που έχει πάει 100 εκδρομές παραπάνω ή με εναν επαρχιώτη οπαδό τοπικής ομάδας που έχει πάει σε 2-3 το πολύ? Μπορεί ο Αθηναίος να έχει να σου πει 150 ιστορίες αλλά και εσύ θα έχεις να τους πεις 30-40. Με τον επαρχιώτη τι να κάτσεις να συζητήσεις?
Ο γάβρος έχει 33 πρωταθλήματα, η ΑΕΛ έχει 1 και οι επαρχιακές κανένα. Τι απέχει πιο πολύ? Το 33 από το 1 ή το 1 από το κανένα? Φυσικά το δεύτερο! Μπορεί το 33 να είναι άπιαστο νούμερο όμως το 1 που έχεις αρκεί για να μπεις στο κλαμπ των πρωταθλητριών ομάδων και να σε κάνει να ξεχωρίζεις από τα άπειρα «κανένα» της επαρχίας. Πιο εύκολα μπορούμε να ξανασηκώσουμε πρωτάθλημα εμείς παρά να αναδειχθεί και δεύτερη επαρχιακή ομάδα πρωταθλήτρια Ελλάδας.
Τι κοινό έχουν οι κερκίδες μας με αυτές των επαρχιακών ομάδων? Η, αντίστροφα, τι διαφορές έχουμε με τις κερκίδες των μεγάλων? Μας λείπει το χρώμα? Η φωνή? Η ευρηματικότητα? Ή μήπως ο όγκος? Όλα αυτά τα έχουμε. Οι υπόλοιποι τις επαρχίας έχουν έστω κι ένα από αυτά? Πως λοιπόν να δεχτώ ως ΑΕΛ να μπω στο ίδιο τσουβάλι?
Όπως η πόλη που θα γεννηθεί κανείς δεν έχει σχέση με την ομάδα που θα υποστηρίξει αργότερα, έτσι και η γεωγραφική θέση μιας πόλης δεν έχει σχέση με το που ανήκει η ομάδα της ποδοσφαιρικά. Στο γήπεδο έχω γνωρίσει ανθρώπους από Κρήτη, Πελοπόννησο, Κέρκυρα κλπ που δεν έχουν καμιά σχέση με Λάρισα αλλά είναι ΑΕΛ. Έτσι ακριβώς και γεωγραφικά η Λάρισα είναι επαρχία όπως ακριβώς είναι η πάτρα, το ηράκλειο, το αγρίνιο, οι σέρρες κλπ. Ποδοσφαιρικά όμως ανήκει εντελώς αλλού.